ΔΙΑΦΟΡΑ

Μικρά οινοποιεία επενδύουν στην τροφοδοσία της τοπικής κοινωνίας

Share

H άνοδος του ελληνικού οίνου, ενός ποτού που, παρά την κρίση, έχει καταφέρει να επιβιώσει όχι μόνο εκτός συνόρων, αλλά και εντός Ελλάδας, χάρη κυρίως στη μόδα των wine bar, οδήγησε στη δημιουργία μικρών οινοποιείων σε όλη την Ελλάδα.

Στη Σίκινο, το οινοποιείο Μάναλη προμηθεύει την τοπική τουριστική αγορά προσφέροντας πολλαπλές υπηρεσίες: Αξιοπρεπές κρασί σε αξιοπρεπή τιμή σε χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται το νησί και λειτουργούν ως πρεσβευτές του ελληνικού οίνου στη χώρα τους.

Το μικρό οινοποιείο Μορόπουλου στο Νεοχώρι της Τρίπολης φέτος εμφιάλωσε για δεύτερη χρονιά το κρασί του, κυρίως Μοσχοφίλερο, το οποίο πουλά στα εστιατόρια και στα μαγαζιά της περιοχής. Χρόνια αμπελουργοί οικογενειακώς, η Γεωργία Μοροπούλου μονολογεί: «Θέλαμε να κάνουμε το δικό μας κρασί, αλλά με την κρίση είναι δύσκολο να φτιάξουμε οινοποιείο».

Ο Ιωάννης Κοντοβράκης, τρίτη γενιά αμπελουργός, αποφάσισε να ασχοληθεί με την οινοποιία. Ο αμπελώνας του παράγει μοναδικές ποικιλίες Ροκανιάρη και Σκλάβο βασικά.

Από τη σκαλωσιά στο αμπέλι

Ο Γιώργος Μάναλης, μέχρι την ηλικία των 50 ετών, δεν είχε καμία σχέση με το κρασί και τα αμπέλια. «Ψαράς ήμουν, δεν ήξερα τίποτε από ξηρά και καλλιέργειες. Δεν ασχολιόμουν με τη γη», λέει στην «ΥΧ». Για να συμπληρώσει το εισόδημά του, δούλευε ως οικοδόμος στη Σίκινο. Κάπως έτσι βρέθηκε μπροστά σε ένα κτήριο που ήταν παλιό οινοποιείο (παλαιά υπήρχε οινοπαραγωγή στο νησί γι’ αυτό και ονομαζόταν Οινόη. Φημιζόταν, μάλιστα, για τη μεγάλη παραγωγή και την ποιότητα των κρασιών του) και βάλθηκε να το ανακαινίσει. «Η πρόκληση για μένα στην αρχή ήταν να χτίσω το οινοποιείο. Όπως και να το κάνουμε, ένα οινοποιείο χρειάζεται και ένα αμπέλι. Τελικά, όμως, ερωτεύτηκα το αμπέλι. Μεγάλος έρωτας», διηγείται.

Φύτεψε τα πρώτα αμπέλια το 2005, 22 στρέμματα, περίπου 7.000 φιάλες τον χρόνο. Φέτος, έχει κάνει αίτηση για άδεια φύτευσης άλλων 8 στρεμμάτων. «Θα φτάσουμε έτσι τα 30 στρέμματα, μεγαλώνει ο αμπελώνας», λέει γελώντας. Με το αμπέλι, το οινοποιείο και το κρασί ήρθαν ένα μικρό εστιατόριο και ένα μαγαζί με τοπικά προϊόντα. «Τι να πρωτοπώ; Η θέση πάνω από τους αμπελώνες και η θέα ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος πραγματικά είναι μοναδικά… Όσο για τα κρασιά, απλά είναι καταπληκτικά! Πραγματικό στολίδι για το νησί», γράφει ένας από τους πολλούς επισκέπτες στο Τrip Αdvisor.

«Ευτυχώς και η κόρη μου και ο γιος μου ερωτεύτηκαν αυτήν τη δουλειά και έτσι ασχολούμαστε όλοι μαζί. Οι ποικιλίες Ασύρτικο, Αϊδάνι, Μαντηλαριά, Μονεμβασιά και Μαυροτράγανο, είναι τοπικές» λέει ο Γιώργος Μάναλης.

«Με την οινοποίηση, ποιος ασχολείται; Είναι επιστήμη να φτιάξεις καλό κρασί;» τον ρωτάω. «Πληρώνω δύο καλούς οινολόγους και κάνουν τη δουλειά. Εγώ τους κάνω τον χαμάλη, δουλεύω στο αμπέλι και κάνω ό,τι μου λένε. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τα πάντα, ούτε να κάνεις ότι τα ξέρεις. Αρκεί να απευθυνθείς σε αυτόν που γνωρίζει και να τον σέβεσαι», απαντά.

Στην ερώτηση σχετικά με το αν βγαίνουν τα προς το ζην, εκείνος απαντά: «Βγαίνουν, αλλά δουλεύουμε, δεν αστειευόμαστε. Ξυπνάμε από το πρωί 6.30-7.00 και ξεκινάμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Από την καφετέρια δεν βιοπορίζεσαι».

Τόλμησαν την οινοποίηση

Στο τέλος της εποχής του κλαδέματος βρίσκεται το μικρό οινοποιείο Μορόπουλου. Η Γεωργία Μοροπούλου εξηγεί ότι ένα μέρος του αμπελώνα είχε φυτευτεί από τους γονείς της στις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Όλο το αμπέλι είναι Μοσχοφίλερο, μας αρέσει πολύ το Μοσχοφίλερο», λέει η οινοποιός. Για χρόνια έδιναν τα σταφύλια τους σε οινοποιούς. Φέτος, είναι η δεύτερη χρονιά που αποφάσισαν να φτιάξουν το δικό τους κρασί. «Κάνουμε πειράματα εδώ και 4-5 χρόνια, αλλά τώρα το τολμήσαμε». Στον δρόμο του πειραματισμού και οι νέες φυτεύσεις.

«Αποφασίσαμε να φυτέψουμε 10 στρέμματα με Merlot για να κάνουμε ανάμειξη και να φτιάξουμε ροζέ». Η οινοποίηση γίνεται από εξωτερικό συνεργάτη υπό την καθοδήγηση της τρίτης αδελφής της οικογένειας, που έχει σπουδάσει γεωπόνος. Προς το παρόν, τα κρασιά διατίθενται σε μαγαζιά στη γύρω περιοχή. «Ακόμα εμφιαλώνουμε μικρή ποσότητα, ενώ συνολικά η παραγωγή δεν ξεπερνά τους 10 τόνους», λέει η οινοποιός.

Επένδυση στις γηγενείς ποικιλίες

Το Κτήμα Κοντοβράκη είναι αμπελώνας και οινοποιείο στο Κρανίδι. Όλα ξεκίνησαν από δέκα κλήματα που είχαν μείνει στο οικογενειακό αμπελάκι, μιας παλαιάς, σχεδόν εξαφανισμένης, τοπικής λευκής ποικιλίας, το Ροκανιάρικο. Σήμερα, η έκταση του αμπελώνα φτάνει τα 100 στρέμματα και το ομώνυμο κρασί του κτήματος κέρδισε ασημένιο μετάλλιο το 2014 στον διαγωνισμό κρασιού στη Θεσσαλονίκη.

Καλλιεργείται, επίσης, ο Σκλάβος, ακόμα μια γηγενής παλαιά λευκή ποικιλία από την οποία παρασκευάζεται το εμφιαλωμένο κρασί «Σκλάβος Αλθαίας». Και τα δύο κρασιά είναι Προϊόντα Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης. Τμήματα του αμπελώνα είναι φυτεμένα με Ροδίτη, Σαββατιανό και Αγιωργίτικο. Άλλωστε, το Κτήμα Κοντροβράκη εμφιαλώνει μικρό μέρος της παραγωγής, ενώ τα υπόλοιπα τα διαθέτει χύμα κυρίως στην τοπική αγορά.

Πηγή

To Top